Οι θεσμοί στις επαφές που είχαν - και συνεχίζονται σήμερα - με την ελληνική κυβέρνηση έθεσαν ξεκάθαρα ένα χρονικό τελεσίγραφο το οποίο λήγει στις 15 Φεβρουαρίου. 'Εως τότε η κυβέρνηση καλείται να έχει καταθέσει με τη μορφή νομοθεσιών/διατάξεων ή να έχει ολοκληρώσει, όλες τις εκκρεμότητες που συνδέονται με τις τράπεζες και με τα υπόλοιπα εκκρεμή προαπαιτούμενα της δεύτερης μετα-προγραμματικής αξιολόγησης.
Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία καθώς στη συνέχεια θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες ημέρες για να διεξαχθούν εξ αποστάσεως διαβουλεύσεις, να γίνουν οι αναγκαίες προσαρμογές στις προτάσεις και θέσεις της ελληνικής πλευράς και να υπάρξει χρόνος για να ολοκληρωθεί και να ανακοινωθεί στις 27 Φεβρουαρίου η έκθεση της Ενισχυμένης Εποπτείας. Λίγο νωρίτερα, περί τις 25/2 αναμένεται να ανακοινωθεί και η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Έως τα μέσα του επόμενου μήνα θα πρέπει να οριστικοποιηθεί το πλέγμα στήριξης των τραπεζών που συζητείται εκ νέου σήμερα στην Αθήνα, αλλά και να υπάρξει πρόοδος στις εκκρεμότητες που περιλαμβάνονται στα 16 προαπαιτούμενα και βρίσκονται σε φάση υλοποίησης ή στο "κόκκινο". Μεγάλα μέτωπα θεωρούν οι θεσμοί το θέμα του Ελληνικού και το Δημόσιο.
Το πρόγραμμα επαφών περιλαμβάνει συναντήσεις για τα υπόλοιπα εκκρεμή θέματα στις μεταρρυθμίσεις, αλλά και μία δεύτερη συνάντηση σε πολιτικό επίπεδο για τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τελευταίο θέμα της ημέρας είναι το μεγάλο δημοσιονομικό μέτωπο. Περιλαμβάνει τα ρίσκα τα οποία έχουν καταγράψει οι θεσμοί αναφορικά με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, με κορυφαίο το θέμα των αναδρομικών που διεκδικούνται μέσω δικαστικών αποφάσεων.
Το ζήτημα συζητήθηκε ήδη χθες το πρωί με την υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου να ενημερώνει για το κόστος των διεκδικήσεων που αφορούν σε συντάξεις προ του 2015. Το υπουργείο Οικονομικών έχει ήδη εκπονήσει μελέτη για το δυνητικό κόστος όλων των δικαστικών προσφυγών και για τον τρόπο κατανομής του εν λόγω κόστους σε εύρος τριετίας.
Οι θεσμοί από την πλευρά τους, πέρα από τις δικαστικές διεκδικήσεις (σ.σ. που τις θεωρούν το νούμερο ένα δημοσιονομικό κίνδυνο), έχουν καταγράψει άλλες τρεις εστίες: συνδέονται με την αποπληρωμή (από κρατικό χρήμα πλέον) των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς ιδιώτες η οποία καθυστερεί, με το τελικό κόστος της διατήρησης της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, αλλά και με το κύμα προσλήψεων στο Δημόσιο το οποίο ήδη διογκώνει την μισθολογική δαπάνη του Κράτους.