Σύζυγοι, μητέρες και εργαζόμενες συχνά αμοιβόμενες με μισθούς χαμηλότερους από εκείνους που παίρνουν οι άνδρες συνάδερφοί τους.
Την ίδια στιγμή οι γυναίκες καλούνται να φροντίσουν το σπίτι, τους ηλικιωμένους και τα παιδιά, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που επιλέγουν να αποχωρήσουν από την αγορά εργασίας ή να εργαστούν με ημιαπασχόληση.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι μισθολογικές ανισότητες αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο, με τις γυναίκες να μένουν στάσιμες ιεραρχικά και μισθολογικά, ενώ αξιοσημείωτες είναι οι διαφορές και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat η μέση μισθολογική διαφορά μεταξύ των δύο φύλων στην ΕΕ είναι 16,3%, ενώ στην Ελλάδα φτάνει το 15%.
Την ίδια στιγμή οι συνολικές μέσες ετήσιες αποδοχές των γυναικών στην Ελλάδα συγκρινόμενες με αυτές των ανδρών εμφανίζονται χαμηλότερες κατά 41,4%, έναντι του 39,6% στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στην εργασιακή τους πορεία η γυναίκες αντιμετωπίζουν τρία είδη μειονεκτημάτων:
- χαμηλότερες ωριαίες αποδοχές
- λιγότερες ώρες εργασίας σε έμμισθες θέσεις εργασίας και
- χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης (για παράδειγμα διακοπή σταδιοδρομίας για τη φροντίδα παιδιών ή συγγενικών προσώπων).
Μερικοί παράγοντες που ενισχύουν τη μισθολογική διαφορά μεταξύ των δύο φύλων είναι οι εξής:
- Οι θέσεις διοίκησης και εποπτείας καταλαμβάνονται κυρίως από άνδρες. Σε κάθε τομέα οι άνδρες παίρνουν προαγωγή πιο συχνά από τις γυναίκες και ως εκ τούτου αμείβονται καλύτερα. Αυτή η τάση κορυφώνεται στις υψηλές θέσεις, όπου οι γυναίκες αποτελούν ποσοστό μικρότερο του 6% των Διευθυνόντων Συμβούλων.
- Οι γυναίκες αναλαμβάνουν σημαντικά άμισθα καθήκοντα, όπως το νοικοκυριό και τη φροντίδα των παιδιών ή συγγενικών προσώπων σε μεγαλύτερη κλίμακα απ’ ότι οι άνδρες. Οι εργαζόμενοι άνδρες περνούν κατά μέσο όρο 9 ώρες την εβδομάδα σε άμισθες δραστηριότητες φροντίδας και νοικοκυριού, ενώ οι γυναίκες περνούν 22 ώρες —που σημαίνει τουλάχιστον 4 ώρες κάθε μέρα. Το γεγονός αυτό αντανακλάται στην αγορά εργασίας με περισσότερες από 1 στις 3 γυναίκες να μειώνουν τις έμμισθες ώρες τους σε μερικής απασχόλησης, ενώ μόνο 1 στους 10 άνδρες κάνει το ίδιο.
- Οι γυναίκες έχουν την τάση να περνούν περιόδους μακριά από την αγορά εργασίας συχνότερα απ’ ότι οι άνδρες. Αυτές οι διακοπές στη σταδιοδρομία δεν επηρεάζουν μόνο τις ωριαίες αποδοχές, αλλά έχουν επίσης αντίκτυπο στις μελλοντικές αποδοχές και συντάξεις.
- Διαχωρισμός στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας: αυτό σημαίνει ότι σε μερικούς τομείς και επαγγέλματα, οι γυναίκες έχουν την τάση να υπερεκπροσωπούνται, ενώ σε άλλους τομείς υπερεκπροσωπούνται οι άνδρες. Σε μερικές χώρες, τα επαγγέλματα που αναλαμβάνουν κυρίως γυναίκες, όπως η διδασκαλία ή οι πωλήσεις προσφέρουν χαμηλότερα ωρομίσθια απ’ ότι επαγγέλματα που αναλαμβάνουν κυρίως οι άνδρες, ακόμα και όταν χρειάζεται το ίδιο επίπεδο εμπειρίας και εκπαίδευσης.
- Οι μισθολογικές διακρίσεις, που αν και παράνομες, συνεχίζουν να ενισχύουν τη μισθολογική διαφορά μεταξύ των δύο φύλων.