Αναλυτικά:
Μου είναι δύσκολο να κρατήσω μια ισορροπία στα λόγια που επιβάλλεται να εκφράσω ως Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας και στα πιο προσωπικά που θέλω να πω για την απώλεια του Νάσου Νασόπουλου.
Ο Νάσος ήταν φίλος μου. Μου στάθηκε σε πολλές δύσκολες στιγμές. Μοιραζόμασταν ανησυχίες για την Αχαΐα, την επιχειρηματικότητα και την ζωή μας. Γνώριζα ότι οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας κι αν τον καλούσα για να ζητήσω μια δεύτερη γνώμη σε κρίσιμες αποφάσεις που έπρεπε να λάβω, θα ήταν εκεί. Αυτή η σχέση μας δεν ήταν επαγγελματική. Ήταν βαθιά φιλική και ανθρώπινη.
Ένιωθα πάντα ότι μου έλεγε την δικιά του αλήθεια χωρίς καμιά σκοπιμότητα. Ο Νάσος ήταν ακριβοδίκαιος στις κρίσεις του. Δεν προσέβαλε ακόμα και εκείνους που μπορεί να τον είχαν προσβάλει. Χαμογελούσε και το άφηνε να περάσει.
Επαγγελματικά είχε ένα αξιακό σύστημα που βασιζόταν στην αναγνώριση του ικανού και του αποτελεσματικού. Έδινε πρώτος το θετικό παράδειγμα της σκληρής δουλειάς για την επίτευξη των στόχων που έθετε. Γι’ αυτό και διακρίθηκε. Όσα από κοινού οραματιστήκαμε, σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε, στέφθηκαν από απόλυτη επιτυχία.
Θα μου λείψει το πηγαίο και αυθόρμητο χιούμορ του. Θα μου λείψουν οι συζητήσεις μας και οι συμβουλές του…Θα τις κρατήσω όμως για πάντα στην μνήμη μου.
Εκφράζω τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Ειδικά στα παιδιά του, τον Περικλή και τον Θάνο, έχω να τους πω αυτό που ήδη γνωρίζουν: Να είναι περήφανοι για τον πατέρα τους.
