«Για την Ευρώπη μία δεύτερη θητεία Τραμπ θα ήταν μία δραματική εξέλιξη», γράφει το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND). «Με τον Τραμπ η ΕΕ θα μπει σε μία υπαρξιακή δοκιμασία – δεδομένου ιδίως ότι και στην Ευρώπη υπάρχουν ισχυροί δεξιοί λαϊκιστές και εχθροί της δημοκρατίας, γεγονός που καθιστά ακόμη δυσκολότερη τη διατήρηση μίας ενιαίας στάσης απέναντι στην Ουάσινγκτον. Λαμβάνοντας δε υπόψιν και το ότι οι ΗΠΑ αποτελούν τον σημαντικότερο εμπορικό εταίρο της Ευρώπης, μία νίκη του Τραμπ θα ήταν επικίνδυνη για την Ευρώπη και σε οικονομικό επίπεδο».
Όλα αυτά ωστόσο δεν σημαίνουν πως, σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές η Κάμαλα Χάρις, δεν θα υπάρχει ο παραμικρός λόγος ανησυχίας για τους Ευρωπαίους: «Ακόμη και με τη Χάρις οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να σταματήσουν την Ευρώπη από το να χάνει ολοένα περισσότερη από τη βαρύτητά της στη διεθνή σκηνή. Αυτή είναι μία συνθήκη που μόνο η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει – εφαρμόζοντας μεταρρυθμίσεις στις οποίες θα έπρεπε να έχει προχωρήσει εδώ και καιρό, όπως είναι η διαμόρφωση μίας κοινής άμυνας και η απλοποίηση των διαδικασιών για τον διακρατικό συντονισμό εντός της ηπείρου», καταλήγει το γερμανικό δίκτυο.
Η Süddeutsche Zeitung συμφωνεί κπως οι αμερικανικές εκλογές «δεν θα έχουν για καμία ήπειρο τόσο δραστικές συνέπειες, όσο για την Ευρώπη, μιας και οι ΗΠΑ είναι εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα αναπόσπαστο μέρος των ευρωπαϊκών πολιτικών εξελίξεων.
Η εφημερίδα του Μονάχου εκτιμά πάντως ότι δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Εξάλλου, «η Ευρώπη δεν έχει καμία επιρροή στο ποιον θα διαλέξουν οι Αμερικανοί για την προεδρία της χώρας - […] αλλά από τους Ευρωπαίους εξαρτάται πώς θα τα πάνε με τον Τραμπ, εφ' όσον αυτός εκλεγεί πρόεδρος […] Πιθανώς το σοκ της εκλογής Τραμπ μπορεί να αποτελέσει και ευκαιρία για τους Ευρωπαίους, ώστε αυτοί να μη συνεχίζουν να περιγράφουν απλώς ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε πολυσέλιδες εκθέσεις, αλλά να επιδιώξουν να βρουν πραγματικές λύσεις».
Τι λέει για την Αμερική η άνοδος της… country;
Το περιοδικό SPIEGEL εστιάζει από την πλευρά του στην αμερικανική… country μουσική, όπως και στο τι μπορεί να μας πει η άνθηση αυτού του μουσικού είδους για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά και την ίδια την Αμερική.
«Το γεγονός ότι φέτος η country βιώνει άνθηση θα μπορούσε κανείς να το εκλάβει ως κακό οιωνό για τους Δημοκρατικούς. Διότι όσο πολλές και διαφορετικές κι αν είναι οι ρίζες αυτής της μουσικής, μέχρι και σήμερα θεωρείται το soundtrack της λευκής Αμερικής που παραμένει στραμμένη στην παράδοση.
[…] Πολλά country τραγούδια διηγούνται την ίδια ιστορία: […] αυτήν ενός άντρα που εργάζεται σκληρά για να ταΐσει την οικογένειά του και που μερικές φορές τα τσούζει λίγο παραπάνω το Σαββατοκύριακο. Ένα αφήγημα που φαίνεται να έχει ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση στους ψηφοφόρους του Τραμπ».
Επομένως, «προμηνύεται με τον θρίαμβο που γνωρίζει η country και ο θρίαμβος του Ντόναλντ Τραμπ; Ή μήπως η country είναι τόσο επιτυχημένη σήμερα, επειδή συνεχίζει να εξελίσσεται και έχει απήχηση και σε νέες κοινωνικές ομάδες;», διερωτάται το SPIEGEL.
Όπως υπενθυμίζει το γερμανικό περιοδικό, «υπήρχε μία εποχή που η country ήταν επαναστατική, απείθαρχη, ακόμη και προοδευτική. Με καλλιτέχνες όπως ο Τζόνι Κας, ο Γουίλι Νέλσον και ο Κρις Κριστόφερσον, οι οποίοι δεν δίσταζαν πέραν των παραδοσιακών αξιών να στηρίξουν ακόμη και αριστερές θέσεις».
Η ελπίδα των σημερινών προοδευτικών καλλιτεχνών της country είναι παρόμοια: «να γαλουχηθεί μία νέα γενιά ακροατών, η οποία θα σπάσει την κυριαρχία των λευκών αντρών στο είδος. Πρόκειται για μία μάχη για την ψυχή της country – αλλά και για την ψυχή της ίδιας της Αμερικής».