Όπως επισημαίνει, «μετά από δεκαετίες στην Ευρώπη και για 1η φορά στην Ελλάδα θα έχουμε νεκρό απεργό πείνας. Και έμμεση επαναφορά της θανατικής ποινής.
Αυτή η ακραία και τραυματική εξέλιξη πρέπει να αποτραπεί. Όχι μόνο για λόγους ισονομίας και σεβασμού στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε φυλακισμένου. Ούτε μόνο για λόγους αντοχών και ποιότητας της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Το όριο του θανάτου δεν πρέπει να ξεπεραστεί και για λόγους προστασίας του κύρους και της αξιοπιστίας της ιατρικής επιστήμης. Γιατί η κυβέρνηση και το Υπουργείο Δικαιοσύνης κρύβονται πίσω από τις εισαγγελικές αποφάσεις και μεταθέτουν την ευθύνη στους θεράποντες γιατρούς. Κατά παράβαση κάθε έννοιας ιατρικής δεοντολογίας, βιοηθικής και αποφάσεων διεθνών οργανισμών (ΠΟΥ, Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, World Medical Association) που θεωρούν μη αποδεκτή ιατρική πράξη την αναγκαστική σίτιση απεργών πείνας.
Είναι ώρα να ενισχύσουμε τη φωνή της ανεκτικότητας και όχι του ιδεολογικά φορτισμένου τιμωρητισμού. Γιατί ούτε η Δημοκρατία εκδικείται, ούτε η Ιατρική μπορεί να χρησιμοποιείται από την Εξουσία για τη διαχείριση πολιτικών προβλημάτων που αφορούν τον πυρήνα του Κράτους Δικαίου».
