Μεγάλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις έχει φέρει, μεταξύ άλλων, η οξεία οικονομική κρίση των τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα όπου τα εργασιακά βρίσκονται μονίμως στο μικροσκόπιο της τρόικας ή η Γαλλία που δοκιμάζεται σήμερα από μαζικές κινητοποιήσεις.
Στο σύνολό τους οι χώρες της Ε.Ε. έχουν προωθήσει μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης «ευελιξίας», θέλοντας να τονώσουν την απασχόληση. Στο περιβάλλον αυτό το 62% των εργαζομένων ανά την Ένωση καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας (γενικές ή κλαδικές), ενώ το υπόλοιπο 38%, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι Έλληνες, δεν διαθέτει το σημαντικό αυτό δίχτυ ασφαλείας.
Αν και το ποσοστό της ανεργίας έχει μειωθεί την τελευταία διετία, το πρόβλημα παραμένει εκρηκτικό μεταξύ των νέων, ενώ αυξανόμενος βαίνει και ο αριθμός των υποαπασχολούμενων. Η τάση αυτή, σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού, μεταφράζεται σε χαμηλές εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία και διατηρεί στο προσκήνιο το ζήτημα της βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων.
