Τόσο στον κόσμο των επιχειρήσεων, όσο, πλέον, και σε εκείνον της πολιτικής, ο Παύλος (Πώλ) Ευμορφίδης δεν θεωρείται πρότυπο συμβατικότητας. Διαφέρει από την κοινή πρακτική, με τον δικό του ιδιάζοντα τρόπο και προτάσσει τα δικά του, οικολογικά και αντισυμβατικά, ως επί το πλείστον, μηνύματα.
Ο ιδρυτής της Coco-mat και της Μπλε Κέδρος, δεν κατέχει καν τη θέση του επικεφαλής στην "Ευ Κίνησις", της πολιτικής πλατφόρμας στην ίδρυση της οποίας συμμετείχε και με την οποία κατέρχεται στις επικείμενες εκλογές, (Α' Αθηνών) καθώς πρόεδρος της είναι ο "συνοδοιπόρος" του, εκπαιδευτικός, Λεωνίδας Καραΐσκος.
Έτσι, όταν ερωτάται τι πρεσβεύει το "Ευ", δηλώνει ότι "είναι δυο γράμματα που σαν πρόθεμα προδιαγράφουν το καλό της λέξης που έπεται".... "Προς τα πού να πάω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι η κίνηση λέγεται “Ευ”, δηλαδή, ότι ήρθα εδώ για το καλό. Θέλω να κάνω το καλό."
Ωστόσο, στην ερώτηση εάν αυτό το "καλό" θα μπορούσε να επιτευχθεί διαμέσου της ένταξής του σε κάποιον από τους υφιστάμενους πολιτικούς σχηματισμούς απαντά αρνητικά, καθώς "δεν αγκαλιάζονται τα κόμματα, δεν λένε το καλό του άλλου". Έτσι, δηλώνει ότι θα ήθελε να δει "μία ημέρα τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη να αγκαλιάζονται και να λένε, σε αγαπάω, ρε φίλε!".
Προσθέτει, δε, ότι τους έχει καλέσει να συμμετάσχουν, αυτήν την Κυριακή, σε εκδήλωση που διοργανώνεται στον χώρο του Ζαππείου Μεγάρου, επ' ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά των ναρκωτικών, όπου θα υπάρξει αθλητικός διαγωνισμός με χρηματικό έπαθλο 31.000 ευρώ στο παιδί που θα κάνει τις περισσότερες κάμψεις, στο "άθλημα των φτωχών", όπως το χαρακτηρίζει.
Στο πλαίσιο της ίδιας συζήτησης, δε, περί των υφιστάμενων πολιτικών κομμάτων, δηλώνει πρόθυμος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας "με όλα" τα κόμματα, καθώς "όλη η Ευρώπη αυτή τη στιγμή έχει κυβερνήσεις συμμαχίας". Όπως λέει: "θα ψάξω να βρω ποια σημεία μας κάνουν να έχουμε σύμπλευση. Δεν θα ψάξω να βρω τις διαφωνίες".
Ειδικότερα, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, απαντάει μεταξύ άλλων σε ερωτήσεις, όπως:
Ποιες παρεμβάσεις θα έκανε στον χώρο της οικονομίας: Πρώτα από όλα θα ξεκίναγα με το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η Ελλάδα, που είναι ο ήλιος, και θα ασχολιόμουν πάρα πολύ, μέχρι το τέλος, με το βαμβάκι. Είμαστε η μεγαλύτερη βαμβακοπαραγωγός χώρα της Ευρώπης, Έχουμε πάνω από το 85% της Ευρώπης στο βαμβάκι. Λίγο έχει η Ισπανία. Λοιπόν, εκεί, πουλάμε το βαμβάκι μας τώρα 1,5 ευρώ, φεύγει από το εκκοκκιστήριο για να πάει στο κλωστήριο, Πολύ λίγα πάνε στο κλωστήριο, μικρά τα κλωστήρια έχουμε, το περισσότερο λοιπόν φεύγει με 1,5 ευρώ. Τη στιγμή που το πιο φτηνό μπλουζάκι που αγοράζει κάποιος είναι γύρω στα 15 ευρώ, δεκαπλάσιο. Πάει λοιπόν και παίρνει ένα μπλουζάκι με 3 ευρώ, το πιο φτηνό, δεν υπάρχει πιο κάτω, αυτό αν το υπολογίσεις, γιατί είναι κάτω από 200 γραμμ. Και φτάνει να το αγοράζει ο Έλληνας, μία ωραία μάρκα, ξενόφερτη, πανάκριβα. Να αγοράζει 100 ευρώ το κιλό. Αυτό λοιπόν είναι μία προστιθέμενη αξία που χάνεται και είναι κρίμα για την πατρίδα μας. Γιατί είχαμε την Πειραϊκή Πατραϊκή την δεκαετία του 1980...
Είναι όλα από τα γραφεία των γραφιάδων. Δηλαδή, ένας κάθεται με ένα μολύβι και ένα χαρτί και σχεδιάζει την οικονομία. Η οικονομία δεν σχεδιάζεται από τα γραφεία. Η οικονομία σχεδιάζεται από το τι λέει η αγορά. Δεν μπορεί κάποιος από τις Βρυξέλλες να σου λέει ότι, ξέρεις, θα κόψεις το καΐκι σου στη μέση , θα βγάλεις τις ροδακινιές και θα βάλεις αυτό ή εκείνο...
Και θα έδινα έμφαση στους εγχώριους, στους εθνικούς νόμους, γιατί μπορούμε να κάνουμε πράγματα, λέγοντας στις Βρυξέλλες ότι “φίλε μου, εδώ καλά τα λες, αλλά επειδή εμείς έχουμε αληθεύσει την αλήθεια -η αλήθεια, αληθεύει, έτσι δεν είναι; Δεν ξεχνιέται η αλήθεια, δεν πάει στη λήθη, η ίδια η λέξη το λέει- άρα εμείς ξέρουμε 2.500 χρόνια τι είναι το καΐκι το ξύλινο. Οπότε δεν θέλω να το κόψω στη μέση, Από την αρχαία Ελλάδα έως τώρα, ζούμε με το βαμβάκι, λοιπόν εγώ δεν θέλω να σταματήσω. Να φτάσω μέχρι το τέλος. Δεν θέλω καμία επιδότηση, διότι η επιδότηση είναι ένα χαρτί, εγώ δεν θέλω από εσένα να μου δώσεις ψάρια. Αν το χρήμα είναι ψάρι, δεν θέλω να μου το δώσει. Εγώ θέλω να μου δώσει δίχτυα. Δηλαδή εγώ θέλω από εσένα, Βρυξέλλες, να έρθεις να μου πεις, πώς να μάθω τα παιδιά μου, να διαβάζουν λιγότερο και να αποδίδουν περισσότερο. Όπως το κάνεις και εσύ. Θέλω δηλαδή να έρθεις να μου υποδείξεις, ότι στις 2 το μεσημέρι, τα παιδιά μου δεν θα έχουν τσάντες να πηγαίνουν στο σχολείο και θα πηγαίνουν στο σπίτι να παίζουν. Όπως κάνει όλη η Ευρώπη. Για να μην είμαι λοιπόν, ουραγός, δεν θέλω να μου υποδείξεις πράγματα που τα ξέρω. Θέλω να με μάθεις εκείνα που θα μπορούσες να μου υποδείξεις επειδή έχεις πετύχει σε αυτό το κομμάτι.
Τι πρεσβεύει το κίνημα "Ευ" και γιατί θα έπρεπε να το επιλέξουν οι ψηφοφόροι, σημειώνει: Γιατί το καλό έρχεται. Η ίδια η λέξη αυτο-ορίζεται και λέει ότι ήρθαμε μόνο για το καλό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι μαζί μας είναι γύρω στα 210 άτομα υποψήφιοι βουλευτές, κανένας δεν θα παίρνει παραπάνω από αυτό που έπαιρνε ως τώρα. Οι μισθοί των βουλευτών είναι 7.000 ευρώ, των απλών πολιτών είναι 700 ευρώ όταν ξεκινούν, ο κατώτατος κλπ, αυτό δημιουργεί μία μεγάλη απόσταση, δεν υπάρχει αρμονία, οι αρμοί είναι μακριά, δεν υπάρχει ισορροπία, οι ροπές φεύγουνε, άρα λοιπόν δεν υπάρχει σύμπλευση. Θέλουμε λοιπόν να πούμε, ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι κοντά ο ένας με τον άλλον, να μην υπάρχουν τεράστιες αποστάσεις. Όταν παίρνεις εσύ 7 χιλιάδες σημαίνει ότι θα χρειάζεσαι και κάποιον να σε προσέχει, διότι φεύγει η αύρα του ανθρώπου και εμείς θέλουμε όλοι μαζί σαν ομάδα να προστατευόμαστε από την αύρα μας. Να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους και να συμπορευόμαστε με αυτούς. Άρα λοιπόν, το καλό έρχεται και τι θέλει να κάνει; Να φέρει τις ροπές κοντά και να φέρει και την αρμονία στον κόσμο.
Ποια γνώμη του για τους υφιστάμενους πολιτικούς σχηματισμούς: Ακούω κραυγές, δεν αγκαλιάζονται τα κόμματα, δεν λένε το καλό του άλλου. Είναι τέχνη να βρεις το καλό του συνανθρώπου σου. Ο κάθε ένας από εμάς έχει κάτι καλό. Για να το πάω σε μία ακρότητα, λέω ότι και ο Χίτλερ τότε που ζωγράφιζε, πριν ξεκινήσει αυτά που ξεκίνησε, αν τον έπιανε ένας με μία γκαλερί και του έλεγε “τι ωραίες ζωγραφιές είναι αυτές!" και τον έπαιρνε, νομίζω δεν θα υπήρχε δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Άρα λοιπόν, δεν μπορώ να μπω κάπου όπου δεν θα έχω αποτέλεσμα, διότι αυτή τη στιγμή βλέπω “πόλεμο” και θέλω αυτό που θα κάνουμε να είναι ένας καταλύτης, να είναι μετά τη λέξη “ευ” η λέξη “συν”, δηλαδή η συνέργια, η συνεργασία, η συμπόνια, η συμπαράσταση, η συμπόρευση, άρα λοιπόν μετά το “ευ” θέλω να βάλω το “συν” και να δω μία ημέρα τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη να αγκαλιάζονται και να λένε, σε αγαπάω ρε φίλε! Τους έχω προσκαλέσει την Κυριακή, είναι η ημέρα κατά των ναρκωτικών, και θα κάνουμε το άθλημα των φτωχών, δηλαδή της κάμψης, - κάμψεις κάνει ο οποιοσδήποτε, δεν χρειάζεται ούτε γυμναστήριο, ούτε τίποτε – και έχουμε μαζέψει από δωρεές 31.000 ευρώ και θέλουμε να τα δώσουμε στο παιδί που θα καταφέρει να κάνει τις περισσότερες, δηλαδή που θα τα βάλει με τον εαυτόν του. Θέλουμε να διδάξουμε, με αυτόν τον τρόπο ότι “να είσαι σκληρός με τον εαυτόν σου και μαλακός, ήπιος, με τους άλλους.