Συχνά ο καθένας διαβάζει για δισεκατομμυριούχους που εγκατέλειψαν το πανεπιστήμιο για να ξεκινήσουν τις δικές τους εταιρείες και μέσα από αυτή την πράξη πέτυχαν όλα τους τα όνειρα και έγιναν ζάμπλουτοι.
Όλοι -από τον Bill Gates και τον Mark Zuckerberg, στον Steve Jobs και τον Michael Dell- μάλιστα, οι περισσότεροι από την παγκόσμια λίστα των δισεκατομμυριούχων δεν έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Όλες αυτές οι επιτυχημένες ιστορίες των ατόμων που έχουν παρατήσει τη σχολή τους ανήκουν στον δυτικό κόσμο και πιο συγκεκριμένα στην Αμερική, μια χώρα που δίνει περισσότερες ευκαιρίες σε σύγκριση με άλλες, ενώ οι συνέπειες μιας αποτυχίας είναι ελάχιστες. Στο χειρότερο σενάριο, ένα άτομο που εγκαταλείπει το πανεπιστήμιο θα καταλήξει να δουλεύει σε μια αλυσίδα fast food από τις πολλές που υπάρχουν στις ΗΠΑ, ζώντας με έναν απλό αλλά αξιοπρεπή μισθό.
Σε αντίθεση με τις δυτικές χώρες, ένα άτομο που έχει παρατήσει το πανεπιστήμιο και έχει ανοίξει τη δική του επιχείρηση, στην περίπτωση που αποτύχει, μπορεί να καταλήξει άστεγο, δεδομένου του ακραίου ανταγωνισμού που επικρατεί σε αυτές τις χώρες, ακόμα και τις εργασίες που απαιτούν σχεδόν μηδαμινή εξειδίκευση ή ειδική γνώση. Το γεγονός αυτό είναι που καταδεικνύει ως σπουδαία την ιστορία του Ινδού Gautam Adani, ο οποίος δεν ήταν μόνο πρόθυμος να εγκαταλείψει το κολέγιο αλλά και πρόθυμος να εγκαταλείψει το σχολείο για να κυνηγήσει τα όνειρά του. Μάλιστα, αυτός ο άνθρωπος έγινε ο πλουσιότερος Ασιάτης, με την περιουσία του να τοποθετείται για το 2022 στα 146,8 δισ. δολάρια.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1962, στο Ahmedabad της Ινδίας. Ο πατέρας του ήταν τοπικός έμπορος κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, γεγονός που θα αρκούσε να προσφέρει οικονομικά τουλάχιστον, μια αξιοπρεπή ανατροφή στο γιο του, αν δεν ήταν ένα από τα 7 παιδιά της οικογένειάς του. Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα πλούσιοι, η μικρή επιχείρηση του πατέρα του πιθανότατα επηρέασε τις βασικές αξίες της οικογένειάς του, καθώς την έκανε πιο ανοιχτή σε νέες ιδέες για το μέλλον των παιδιών της. Γενικώς, στην Ινδία η είσοδος στο πανεπιστήμιο αποτελεί το άγιο δισκοπότηρο και το βασικό μονοπάτι για ένα παιδί της χώρας. Τα άτομα που δεν ακολουθούν αυτόν το δρόμο, στιγματίζονται από την κοινωνία σε έντονο βαθμό. Αλλά ο Gautam μισούσε το σχολείο, είχε πολύ μικρό ενδιαφέρον για τα ακαδημαϊκά τεκταινόμενα και δεν θεωρούσε ότι το σχολείο μπορούσε να του προσφέρει τα απαραίτητα εφόδια για να πετύχει τους στόχους του.
Έτσι, σε ηλικία 16 ετών, παράτησε το σχολείο και μετακόμισε στην Μουμπάι για να κυνηγήσει το όνειρό του για τις επιχειρήσεις. Με ελάχιστα χρήματα, ίσως λιγότερα από 100 δολάρια, έφτασε στην Μουμπάι, αλλά η απόπειρά του αυτή δεν στέφθηκε με επιτυχία, αφού σε μικρό χρονικό διάστημα επέστρεψε στο σπίτι του και γράφτηκε σε ένα κοινοτικό κολέγιο. Αυτό δεν είχε μεγάλη σημασία όμως καθώς ο Gautam θα τα παρατούσε μόλις δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 18 ετών. Ταξίδεψε στην Μουμπάι για άλλη μια φορά με λίγα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτή τη φορά είχε σχέδιο.
Ο Gautam προχώρησε και βρήκε δουλειά ως αρχάριος διαλογέας διαμαντιών σε μια εξαγωγική εταιρεία με το όνομα Mahendra Brothers. Μπορεί η εν λόγω δουλειά να μην του προσέφερε πολλά χρήματα, έδωσε στον Gautam όμως μια εικόνα για τις επιχειρήσεις διαμαντιών και θα χρησιμοποιούσε αυτή τη γνώση για να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση. Η εν λόγω απόπειρα αποδείχτηκε αρκετά επιτυχημένη, παρείχε στον Gautam μια άνετη ζωή και δεν χρειαζόταν να ανησυχεί πλέον για τα προς το ζην. Εν τω μεταξύ, ένας από τους αδερφούς του, ο οποίος είχε επίσης κλίση προς τις επιχειρήσεις, ίδρυσε ένα μικρό εργοστάσιο πλαστικών και ζήτησε από τον Gautam να έρθει μαζί του. Δεδομένου ότι ο Gautam δεν ήθελε να ασχολείται με τα διαμάντια για το υπόλοιπο της ζωής του, δέχτηκε την προσφορά, αλλά ποτέ δεν αφιερώθηκε στην επιχείρηση του αδελφού του εξ ολοκλήρου. Ίσως, ο Gautam πίστευε ότι ο κλάδος των πλαστικών είχε μικρά περιθώρια κέρδους και σημαντικό ανταγωνισμό. Έτσι, ο Gautam αναγνώρισε γρήγορα μια μεγαλύτερη ευκαιρία στη βιομηχανία. Ένα από τα πιο σημαντικά υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή πλαστικών είναι το PVC και φάνηκε στον Gautam ότι όλοι οι προμηθευτές PVC τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από αυτούς. Έτσι, ταξίδεψε στη Νότια Κορέα, για να συναντηθεί με παραγωγούς PVC και να κάνει μια συμφωνία εισαγωγής. Και με αυτό, ξεκίνησε την Adani Exports limited το 1988.
Ο Όμιλος Adani
Ο Gautam ξεκίνησε την εταιρεία με συνολικά 500.000 ρουπίες, που εκείνη την εποχή ισοδυναμούσαν με περίπου 36.000 δολάρια. Αρχικά, η εταιρεία εισήγαγε PVC, τα οποία πουλούσε σε τοπικά εργοστάσια πλαστικών. Βέβαια, δεν άργησε η ώρα που ο Gautam θέλησε να επεκταθεί. Ξεκινώντας το 1991, η ινδική κυβέρνηση άλλαξε τη στάση της απέναντι στις επιχειρήσεις, και υιοθέτησε μια νομοθεσία πιο ευνοϊκή για αυτές, με τη μείωση των περιορισμών όσον αφορά την αδειοδότηση, ενώ χαλάρωσαν και οι τραπεζικές πολιτικές. Όλες αυτές οι πολιτικές οδήγησαν σε εισροή κεφαλαίων στην ινδική οικονομία και επέτρεψαν στις επιχειρήσεις να επεκταθούν ταχύτερα από ποτέ, και αυτό ήταν το τέλειο έναυσμα για την εκτόξευση του Gautam. Ο Gautam προχώρησε και χρησιμοποίησε αυτές τις πολιτικές για να επεκτείνει την εταιρεία του στην εμπορία μετάλλων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, και γεωργικών προϊόντων. Λίγα χρόνια αργότερα, η Ινδία άνοιξε το λιμάνι της Mundra σε ιδιωτικές εταιρείες και το 1995, ο Gautum θα κέρδιζε τη σύμβαση πώλησης. Από τότε, το λιμάνι Mundra έχει γίνει το μεγαλύτερο ιδιωτικό λιμάνι στην Ινδία. Η Gautam ακολούθησε γρήγορα αυτή την επιτυχία ανοίγοντας ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας το 1996. Και μέχρι το 1998, ο Όμιλος Adani έγινε η εταιρεία με τα μεγαλύτερα καθαρά κέρδη από εξωτερικό εμπόριο στην Ινδία. Παρ’ όλη αυτή την επιτυχία, ο Gautam δεν είχε ακόμη εισέλθει στην πιο επιτυχημένη βιομηχανία, ήτοι αυτή του άνθρακα.
Η απαγωγή και η τρομοκρατική επίθεση
Η βιομηχανία άνθρακα αποτελούσε έναν εξαιρετικά δύσκολο κλάδο για την είσοδο κάποιου, εξαιτίας του υψηλού κόστους για την έναρξη λειτουργίας αλλά και τον μονοπωλιακό χαρακτήρα που τον χαρακτηρίζει. Όμως, αν επικρατήσει κανείς στον κλάδο, ουσιαστικά εξασφαλίστηκε για χρόνια. Έτσι, ο Gautam περίμενε υπομονετικά για να μαζέψει δυνάμεις, ώστε να εισέλθει με επιτυχία στην αγορά. Το 1999, ήταν η χρονιά που πραγματοποίησε το εν λόγω εγχείρημα.
Αμέσως μετά, η Gautam σχημάτισε συνεργασία με μια κορυφαία εταιρεία της Σιγκαπούρης, το Wilmar Group. Μαζί ξεκίνησαν μια κοινοπραξία με το όνομα Adani Wilmar, γεγονός που εδραίωσε τη θέση του Gautam μεταξύ των μεγάλων παικτών. Αλλά όπως λένε, μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.
Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες για πολλούς δισεκατομμυριούχους είναι η απόπειρα δολοφονίας τους ή/και η απαγωγή τους. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί CEO και δισεκατομμυριούχοι ξοδεύουν εκατομμύρια κάθε χρόνο για την ασφάλεια τους. Έχουν επίσης πολλές περίεργες πρακτικές για να μειώσουν την πιθανότητα δολοφονίας. Φαίνεται πως ο Gautam δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτό. Το 1998, καθώς ο Gautam και ένας από τους φίλους του, ο Shantilal Patel, έβγαιναν από το Karnavati Club, μια ομάδα νεαρών τους σταμάτησε υπό την απειλή όπλου. Το δίδυμο αναγκάστηκε να υπακούσει τις εντολές τους και να επιβιβαστεί σε ένα βαν που τους μετέφερε σε άγνωστη τοποθεσία. Ευτυχώς, η ομάδα δεν ήθελε να σκοτώσει τον Gautam, ήθελε απλώς να λάβει λύτρα για την απελευθέρωσή του. Μόλις οι απαγωγείς τους έλαβαν 2 εκατ. δολάρια, τους άφησαν ελεύθερους.
Η απαγωγή τελικά συνδέθηκε με δύο γκάνγκστερ που ονομάζονταν Fazl-ur-Rehman και Bhogilal Darji, και οι δύο είχαν εκτεταμένο ποινικό ιστορικό. Αν και σίγουρα το εν λόγω περιστατικό τον ταρακούνησε, τα προβλήματα για τον δισεκατομμυριούχο δεν είχαν τελειώσει ακόμα. Στις 26 Νοεμβρίου 2008, το ξενοδοχείο Taj ήταν ένας από τους στόχους μιας σειράς τρομοκρατικών επιθέσεων. Μια ομάδα 10 τρομοκρατών εισέβαλε στο ξενοδοχείο, σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους και παίρνοντας ως όμηρο το υπόλοιπο ξενοδοχείο.
Δυστυχώς, ο Gautam ήταν ένας από τους ανθρώπους στο ξενοδοχείο όταν έγινε αυτή η επίθεση, η οποία στοίχισε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Ευτυχώς όμως, το προσωπικό του ξενοδοχείου οδήγησε ηρωικά τα επιζώντα θύματα της επίθεσης στο υπόγειο και τελικά σε μια αίθουσα θαλάμου όπου κατέφυγαν. Έμειναν εκεί για τις επόμενες 2,5 ημέρες έως ότου η Εθνική Ασφάλεια της Ινδίας εισέβαλε στο Taj και προχώρησε στη σύλληψη των τρομοκρατών στις 29 Νοεμβρίου 2008. Προφανώς, αυτή ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής του Gautam και του έδωσε μια νέα οπτική.
Η σκοτεινή πλευρά του επιχειρηματία
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Gautam Adani έχει και μια σκοτεινή πλευρά, κατηγορώντας τον επιχειρηματία ότι εκμεταλλεύτηκε τον πλούτο του και την επιρροή του στους πολιτικούς της Ινδίας, για να μεγαλώσει κι άλλο την περιουσία του, εις βάρος του περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα, ο Gautam υποστηρίζει τον πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι από το 2003. Επομένως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Modi είναι φιλικά προσκείμενος προς τον Gautam. Έτσι, οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι χρησιμοποίησε αυτή τη σχέση με τον πρωθυπουργό με σκοπό να επηρεάσει την εθνική πολιτική και να περάσει ευεργετική νομοθεσία για τον εαυτό του. Πέρα από την επιρροή τους στο πολιτικό γίγνεσθαι, μακράν η μεγαλύτερη κριτική εναντίον του, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω, είναι ο περιβαλλοντικός του αντίκτυπος.
Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της περιουσίας του προέρχεται από τον άνθρακα, η επιχείρησή του θα έχει φυσικά αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Όμως, στην πραγματικότητα δεν τον επικρίνουν γι΄ αυτό, αλλά επισημαίνουν τις περιπτώσεις στις οποίες ο Gautam αψηφά ξεκάθαρα τις περιβαλλοντικές πολιτικές. Για παράδειγμα, το 2011, η εταιρεία του ενέκρινε ένα μη αξιόπλοο πλοίο που μετέφερε άνθρακα για ένα ταξίδι στον ωκεανό. Όμως, το πλοίο κατέληξε να βυθιστεί και έτσι 60.000 μετρικοί τόνοι άνθρακα αποτέθηκαν στον ωκεανό. Ο Gautam δεν έκανε ποτέ τίποτα για να καθαρίσει το χάος και απλώς πλήρωσε το πρόστιμο ύψους 975.000 δολαρίων. Ομοίως, το 2010, η εταιρεία του προκάλεσε μια καταστροφική ρύπανση στη Ζάμπια, που κατέληξε να μολύνει τον ποταμό Κάφουε. Και το 2016, η εταιρεία του ξεκίνησε τις εργασίες στο λιμάνι της Χαζίρα χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης, γεγονός που καθιστούσε αδύνατο για τις τοπικές οικογένειες να ψαρέψουν. Εκτός από τις περιβαλλοντικές του επιπτώσεις, πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Gautam έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Για παράδειγμα, δούλεψε με την αστυνομία για να απομακρύνει ανθρώπους από τη γη τους, ενώ κατηγορείται και για εκμετάλλευση εργαζομένων. Πολλοί από τους ανθρακωρύχους και τους εργάτες του αμείβονται λιγότερο από 4 δολάρια την ημέρα.
Προσπάθειες να αντιστρέψει το κλίμα
Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου (σ.σ. εξάλλου, ποιος επιχειρηματίας είναι), προσπαθεί όμως να αντιστρέψει το κλίμα. Δεν κλείνει σε καμία περίπτωση τις επιχειρήσεις του, έχει κάνει, όμως, σημαντικές πράξεις με θετικό πρόσημο σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, άνοιξε δωρεάν σχολεία σε όλη την Ινδία, τα οποία παρέχουν εκπαίδευση σε 100.000 μη προνομιούχα παιδιά, ενώ προσπαθεί να αποτρέψει τις αρνητικές επιπτώσεις που προκαλεί ο ίδιος στο περιβάλλον με την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Το περασμένο καλοκαίρι, ο Gautam δεσμεύτηκε να επενδύσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια στην πράσινη ενέργεια μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Και αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της δέσμευσής του να επενδύσει 70 δισεκατομμύρια δολάρια σε πράσινη ενέργεια μέχρι το 2030.
Αυτό φυσικά δεν αναιρεί όλη τη ζημιά που έχει κάνει το παρελθόν, αλλά αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς ο Gautam δείχνει να καταλαβαίνει τις επιπτώσεις που έχουν οι επιχειρήσεις του στο περιβάλλον.
Όσον αφορά τον πλούτο του, η περιουσία του υπολογίζεται στα 146,8 δισ. δολάρια και είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ασία. Όμως το νέο του γαλόνι αποτελεί η κατάκτηση της δεύτερης θέσης στη λίστα με τους τρεις πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη, ξεπερνώντας, μάλιστα, μέχρι και τον πρόεδρο της LVMH (LVMHF), Bernard Arnault, αλλά και τον ιδρυτή της Amazon, Τζεφ Μπέζος, με τον οποίο τους χώριζαν μόλις 10 δισ. δολάρια πριν από λίγο καιρό για την αλλαγή στην κατάταξη. Αξίζει να αναφερθεί πως είναι ο πρώτος Ασιάτης που μπαίνει στην εν λόγω λίστα.
Υπάρχει λοιπόν ταβάνι για εκείνον; Η ιστορία θα το δείξει! Ίσως σε λίγα χρόνια να έχει κατακτήσει και την πρωτιά μεταξύ των πιο πλούσιων ανθρώπων του πλανήτη.
Η παρουσίαση δημοσιεύθηκε στο Business News Magazine #24
