του Αθαν. Χ Παπανδρόπουλου
H γενικευμένη φοροεπιδρομή είναι πλέον γεγονός στη χώρα και σαφώς πλήττει καίρια, όχι τους χρόνιους επαγγελματίες της φοροδιαφυγής αλλά τους έντιμους φορολογούμενους - που σήμερα αποτελούν το πραγματικό στήριγμα της οικονομίας.
Είναι δε ξεκάθαρο ότι οι επιβαρύνσεις αυτής της κατηγορίας πολιτών αφαιρούν καταθέσεις από το τραπεζικό σύστημα, αλλά και περιορίζουν τη ζήτηση στην αγορά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η αδυναμία των κυβερνήσεων να περιορίσουν τις δομικές δημόσιες δαπάνες είναι στην ουσία και το σοβαρότερο πρόβλημα της οικονομίας μας - στο οποίο ήλθε να προστεθεί εσχάτως και η ανησυχία της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις καταθέσεις των Ελλήνων και πιθανό κούρεμά τους.
Σε αυτές δε τις ανησυχίες στηρίχθηκαν μαζικές ανοησίες των ανώμαλων εγκεφάλων που δραστηριοποιούνται στα blogs και το όλο θέμα πήρε διαστάσεις «λαϊκίστικου πάρτι». Γι’ αυτό θεωρούμε χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, που μόνο ζημιά προκαλούν στη γενική ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας.
Κατ’ αρχήν πρέπει να υπομνησθεί ότι η εγγύηση των καταθέσεων από το α’ εξάμηνο του 2009 έχει οριστεί εντός ευρωζώνης ότι ισχύει για όλες τις καταθέσεις έως 100.000 ευρώ. Μέχρι τότε, η εγγύηση ήταν πολύ χαμηλότερα.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως έγινε γνωστό από την 11η Δεκεμβρίου 2013, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) συμφώνησε σε ένα κοινό πλαίσιο κανόνων για τον τρόπο διαχείρισης των χρεοκοπημένων τραπεζών.
Σε διαπραγματεύσεις που έγιναν στο Στρασβούργο, αξιωματούχοι από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη της Ε.Ε. κατέληξαν σε συμφωνία για την Οδηγία εκκαθάρισης και στήριξης των τραπεζών, ευρύτερος στόχος της οποίας είναι να μη βαρύνει πλέον τους φορολογούμενους πολίτες η στήριξη των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Η μεταρρύθμιση είναι μία από τις σημαντικότερες προσπάθειες να ενωθούν οι αποσπασματικές εθνικές άμυνες για τις τραπεζικές χρεοκοπίες, που βγήκαν στην επιφάνεια μετά τη χρηματοοικονομική κρίση. Από το 2008 οι φορολογούμενοι πολίτες έχουν τοποθετήσει περίπου 473 δισεκατ. ευρώ σε στηρίξεις ευρωπαϊκών τραπεζών.
Βάσει της συμφωνίας, αυτό το νέο Βιβλίο Κανόνων θα εφαρμοστεί σε όλη την Ε.Ε. από το 2015, με τους κανόνες για το αποκαλούμενο bail-in των senior ομολογιούχων να εφαρμόζονται από το 2016, δηλαδή δύο χρόνια νωρίτερα από τον αρχικό προγραμματισμό για το 2018 που είχε συμφωνηθεί από τους υπουργούς Οικονομικών τον Ιούνιο.
Οι κυβερνήσεις θα έχουν μεγαλύτερη ευελιξία για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων με δημόσια κεφάλαια, είτε μετά τα stress tests, είτε μετά από μία συστημική κρίση. Οι παρεμβάσεις, πάντως, θα είναι εφικτές μόνο μετά από προκαθορισμένες προϋποθέσεις και θα απαιτείται η έγκριση της Ε.Ε.
Οι εθνικές αρχές συμφώνησαν να δημιουργήσουν Ταμεία Εκκαθάρισης ή να θεσπίσουν αντίστοιχες εισφορές των τραπεζών, ώστε να συγκεντρωθεί μέσα σε διάστημα δεκαετίας ποσό που να αντιστοιχεί στο 1% των καλυμμένων καταθέσεων, ή σε περίπου 70 δισεκατ. ευρώ στην Ε.Ε.
Από το 2016, το καθεστώς bail-in μπορεί να επιβάλει στους μετόχους, στους ομολογιούχους και σε ορισμένους καταθέτες να συμβάλουν στο κόστος από τη χρεοκοπία μιας τράπεζας.
Οι εξασφαλισμένες καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ εξαιρούνται και οι ανασφάλιστες καταθέσεις ιδιωτών και μικρών επιχειρήσεων έχουν προνομιακό στάτους στην ιεραρχία της συμμετοχής στο bail-in.
Όλα αυτά είναι πολύ θετικά νέα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και, για όσους καταλαβαίνουν, ανοίγουν το δρόμο, πρώτον για «αμοιβαιοποίηση της εγγύησης των καταθέσεων» και, δεύτερον, για μια αισθητή και πανευρωπαϊκού επιπέδου βελτίωση της τραπεζικής ρευστότητας.
Συνεπώς, για τους ανθρώπους του αντιευρωπαϊκού ζόφου, ένας δρόμος παραμένει ανοικτός: αυτός του λαϊκισμού κατά της ρευστότητας.
*Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό RetailBusiness τεύχος 477.